Allereerst zullen we ons voorstellen:

Wij zijn Ton & Silvia Olieslagers uit Boekel en fervent liefhebber van dit mooie ras, de American Staffordshire Terriër.

Ongeveer 4,5 jaar geleden (1999) nadat 1 van onze honden een respectabele leeftijd had bereikt en we deze moesten laten inslapen kochten we onze 1^e amstaff genaamd “Tomba”. We hebben met hem diverse gehoorzaamheidscursussen met succes afgelegd.

Daar wij ons nog niet zo goed in het ras hadden verdiept hadden we een amstaff gekocht met een kleur die niet zo gewenst is binnen onze rasstandaard, of beter gezegd  niet mag worden aangemoedigd.

Op dat moment bezochten we voor het eerst een hondententoonstelling en zagen dat onze Tomba niet de juiste kleur had om te showen. Op die bewuste show was een hond (CH. White Rock Chaskras El Diego) die erg veel indruk maakte op ons. We besloten te proberen om van deze reu een nakomeling te krijgen.

Zodoende kwamen we terecht bij de familie Diaz van de “ CHASQUI ” kennel.

Deze kennel verwachtte een nestje binnen enkele maanden ( juni 2000) en we lieten ons op de wachtlijst plaatsen.

Na enige tijd mochten we onze keus komen maken en viel ons oog op een blauw gestroomde teef. We noemden haar  “Chasqui Firebal Dusty” en als roepnaam ook Dusty. Ook met haar hebben we diverse gehoorzaamheidscursussen met goed gevolg afgelegd en toen ze de gewenste leeftijd had bereikt om deel te nemen aan tentoonstellingen gingen we dat ook doen. Niet zonder enig resultaat kan ik met enige trots mededelen. Op haar allereerste show in Rotterdam 2001 behaalde ze een 2^e uitmuntend in de jeugdklasse achter haar nestzuster “Chasqui Indy Blue”.

Inmiddels heeft ze drieëneenhalf CAC ( nationaal kampioenschappunt) behaald, wat inhoudt dat ze al over de helft is (4 nodig voor NL kampioen).

Ongeveer een jaar geleden (2002) bezochten we de familie Diaz opnieuw om Dusty aan hun te tonen en wat bij te kletsen.

Er was op dat moment een jonge reu in de kennel aanwezig die onze aandacht trok. Frans vertelde ons dat deze reu niet zo geschikt was als kennelhond en wij boden hem aan om deze hond mee te nemen en zodoende te gaan trainen voor de tentoonstellingen. Frans vrouw May werd mede-eigenaar van Jack.

Deze reu is wederom afkomstig van dezelfde vader als onze Dusty.

Deze reu genaamd  “Chasqui Candle Jack” is nu sinds half juni 2002 binnen onze familie en overtreft onze stoutste verwachtingen.

Na een aantal shows in NL gelopen te hebben tipte een mede-exposant ( John Spronck) ons om met Jack een keer een show in Duitsland te proberen.

Zo gezegd zo gedaan. Dus wij in oktober 2002 naar de grootste show in Duitsland: de Bundessieger. Na eerst de open klasse gewonnen te hebben werden we met Jack reserve kampioen, wat inhoudt 2^e beste reu binnen hetzelfde ras dan wel te verstaan.

Daarna hebben we nog meerdere shows gelopen in Duitsland en Nederland met het gevolg dat we nu voldoende punten behaald hebben voor het Duits kampioenschap maar er moet tussen het eerste en laatste punt minimaal 1 jaar zitten.

Aangezien we het afgelopen jaar zo succesvol waren geweest bij ons buurland, besloten we om deel te nemen aan de prestitueuze wereldshow te Dortmund.  Deze werd gehouden op 29 mei 2003.

Jack was ingedeeld in de open klasse, wat inhoudt ouder als 15 maanden. Er waren in totaal 23 open reuen ingeschreven van diverse nationaliteiten.

Onze “super” Jack ( door sommigen zo al liefkozend genoemd) verkreeg de voorkeur van keurmeester Lothary Ortlieb uit Duitsland en mocht achter bordje 1^e gaan staan. U kunt geloven dat er een ontlading bij ons uitbarstte.

Daarna moest Jack tegen de winnaar van de kampioensklasse reuen voor het  CAC en wel tegen een Duitse combinatie. Maar wederom plaatste de keurmeester Jack naar bordje 1, wat inhoudt dat hij Wereldkampioen was bij de reuen. Nadat de  beste bij de teven was gekozen moest Jack aantreden tegen de beste teef en ook tegen de 2 jeugdwinnaars. De spanning was te snijden……  De keurmeester liet de honden een aantal rondjes lopen en ging toen zelf bij bordje 1 staan en toen kwam Ton met Jack aangelopen en gaf de keurmeester hem een hand, nou ik dacht ik ben in de zevende hemel en dat ben ik de hele dag nog geweest en dat gevoel heb ik nog af en toe. Langs de kant werd bijna een meter van de grond afgesprongen, want onze Jack was  wereldkampioen geworden. Ik had natuurlijk wel een beetje hoop op een plaatsing ( misschien bij de eerste 4 in de open klasse) maar ga meestal naar de show om er een leuke dag te hebben en laat het op me afkomen en dan behaal je dit resultaat. Het is niet te geloven bijna……….

Na deze overwinning bleek dat Jack de zesde kampioenshond is die zijn vader vererfd heeft.

Nu een jaar later, namelijk in oktober 2003 is Jack Duits kampioen geworden op de Bundessieger in Dortmund Duitsland. Twee weken later op 2 november 2003 is Jack in Denemarken Deens kampioen geworden.

In Nederland gaat ie ook als een speer. Daar staat Jack nu op drieëneenhalf punt.

Daar zijn wij natuurlijk supertrots op.

Als laatste wil ik de familie Diaz (Chasqui kennel) bedanken voor deze 2 geweldige honden en het in ons gestelde vertrouwen en Olaf Verhorevoort (eigenaar van CH. White Rock Chaskras El Diego) voor al hun hulp en adviezen. Super.

Groetjes van Ton &  Silvia Olieslagers, "Stonil's" kennel